evde yaşayan tek canlı olmak

evde yalnız olmak çok süper bişi...açıyorum müziği,yarı çıplak dans ediyorum mesela...banyo dahil bütün kapıları kapatmıyorum...kapısı açık bir wc de işemenin zevkini bilmem size nasıl anlatsam ama yaşamanız lazım...sonra "i m the boss" tarzı bir ego kaplıyor her tarafımı...sorumluluk hak getire...sürekli tepside yemek yiyorum...sevgilinin eve gelmesi artık sorun olmuyor...ev arkadaşıyla gerçekten zor oluyor böle şeyler...

ama ders çalişamıyorum...geceleri yatmak bilmiyorum sabahları kalkamıyorum...ev arkadaşım gülfi varken gayet düzenli bir hayatım vardı...hani sabah erken kalkar kahvaltımı yapar,duşumu yapar,sorumlulukalarımı yerine getirirdim...ne zaman yalnız kalmaya başladım kendimi tanıyamaz oldum...hani gülfişim okuyosan benim bütün artistliğim sanaymış yavrum...

yemek yapasım gelmiyor tek kişi zaten...insan arada konuşup sohbet etmek istiyor...hele ki erkekler hakkında ne güzel dertleşirdik , tavsiyeler verirdik...bundan bir-iki ay önce kafam çok karışıktı mesela...aşk hayatımda aniden kararlar vermem gerekti,ben daha hazır olup olmadığımı bile bilmiyordum...insan öle zamnlarda gece olunca gülfinin" hatun hazırsın kızım sen,tepme bu çocuğu" demesine ihtiyaç duyuyor...çünkü bendeniz gönül işlerinde çok korkak ve kapalı bir hatunumdur...kalbimi açmadan önce olası manitayı tanırım,tartarım öle iki elektiriklenmeyle hemen bodoslama atlayan bir insan olamadım...daha doğrusu oldum,acı geldi,şimdi önce tadına bakıyorum..çünkü ilişki dediğin komplex yaşam biçimi,insanı yoruyor gerçekten...hani olmuycağını bildiğin bişeye başlamakta bana mantıksız geliyor...hiç de halim yok doğrusu uğraşmaya...

ben istiyom ki sevgili insan sıkmasın beni,eğlenceli olsun..sürekli eğlenelim,konuşalım arada yalnız kalalım özleyelim...

şu anda ki sevgilimle iyi gidiyor ama nasıl desem okulda falan sürekli yanına oturiyim istiyo,sürekli çok yakınında yürümemi istiyor,elimi tutuyor,belime dolanıyor,şagadanak bir anda yanağıma öpücüğü yapıştırıyor...bunlar tabi şikayet edilcek mevzular değil,etmiyorum da..bende yapı itibari ile gayet yılışık bir insanım...ama ben dışarda böle şeyleri pek sevmiyorum...yani ne biliyim utanıyorum böle eller belde dolaşırken insan içinde,daha doğrusu okulda...insanlar bakıyor falan...dışarda daha mesafeli durmayı seviyorum..ayrıca ben sevdiğim insana yüzümü dönmeyi severim ama asla karşılıklı oturamıyoruz,sürekli yan yana oturuyoruz,yemek yerken bile...daha karşılık masada yemek yemişliğimiz yok yani...dışardayken uzaktan sevsem biraz..hani aç değiliz açıkta değiliz çok şükür,evim var barkım var...park köşelerinde banklarda koklaşan sevgililer gibi mekan sıkıntısı çekmiyoruz...ama söleyince darılıyor,trip falan atıyor..bilmiyorum bende mi sorun var...biraz biraz alıştırıyorum kendimi ama onun da bana yardım etmesi gerek...hani şu yazıyada evde dans ediyorum diye başladım,bitirdiğim konuya bak..

diyeceksiniz ki senin manita biliyor mu bu blogu,evet biliyorrr...ama okumuyor...bu konuda zerre tepki vermiyorum...keyfi bilir böle arkasından konuşurum ben de :)

neyse günlük tarzı bir yazı oldu bu..amacım evde yalnız kalmanın avantaj ve dezavantajlarını inceleyip yorumlarımı aktarmaktı ama istediğim gibi akademik bir yazı olmadı,farkındayım...bunlar çıkmak istiyomuş,tutmadım ben de..