baby face

bir gün aniden -sebebini biliyorum ya da bilmiyorum önemli değil-sol tarafa iltimas geçilmiş bir şekilde yüzümde bir sürü küçük kırmızılıklar çıktı...çoğunluğu kabarık olduğu için ben onlara kabarcıklar dedim..Normalde cildime ve güzellğime karşı biraz takıntım vardı...yıllarca çirkin ördek yavrusu gibi etrafta dolaşmış,ablamın "biz seni camii avlusunda bulduk akıllım!!" sözleriyle keşke anne babamın kim olduğunu içlerine bakıp görebilsem diye genetik bilime dualarımla katkıda bulnmuş bir çocuktum ben ...4,5 kilo doğan bebekliğimle, bir yün yumağı kıvamında yaşadığım çocukluğumun hatırına şu anki fiziğimi ve güzelliğimi sapına kadar hak ettiğimi düşünüyorum,ve geldiğim yeri unutmuyorum tabi ki...böyle olmasından da memnunum aslında çünkü büyüme çağında dışımdan çok içime bakmam bana şimdi birçok artılar sunuyor, bu yüzden tanrım işini bilir dedim hep..


ama bu bir anda sivilce çıkmayan ciltten çıkan sürülerce pörtlekler bana tanrının tokadı gibi geldi hemen..pörtlekler çıktı ve ben cildim ile ilgili takıntılarımı atlattım...evet kötü olmuştu..evet geçicekti...ama anladım ki aslında hep böyle de olabilirdi..cildi böyle olan bir sürü kız vardı..kötüler mi?hayır...normalde benim de hiç dikkatimi çekmiyor..sanki bu da neden yaptığını akıl sır erdiremediğim yaradan olaylarından biriydi...yukarlarda bir yerlerde bana haraket çeken,"ne oldu güzelimm havan mı söndüüü!! piştt sen sırık,bir sivilce yeterdi ama ben elimi bol alıştıriyim dedim,sağ da solda cildine övgü alınca götün arşa kadar geldi,indirelim dedik...haddini bil yola gel!!" sözleriyle bana laf atan sokak magandası bir tanrı bile yaratmıştım zihnimde...


pazar günü sabah evime gelen iyi dost,güzel insan beni tuttuğu gibi doktara götürdü...acile,dokuz eylül üni. hastahanesine gittik...kalabalıktı,yataklarda yaşlı amcalar,yanlarında teyzeler..ama herkes yaşlı...aralarında bir yerlerde bilmem neden boş(!) bir yatağı gösterdi doktor..otur dedi..gittim oturdum..kendimi kötü hissettim..orda en az acı çeken bendim..alt tarafı kaşıntı..herkesin bana yazık kızın nesi var acaba bakışları arasında "yok bişeyim,ben yüzünü sivilceler basan güzellik takıntılı şımarık bir kızıııııııım!!"diye haykırmak istedim..zaten doktor da bakmadı pek..alerji hapı yazdı "..ama yok hap,ben merhem.."diyemeden çekti gitti..


yavaş yavaş geçiyorlar,abarttığım kadar yoklar...ama bir sivilceyle bile dipsiz kuyulara dalan beni ancak böyle bir şokla "ağlama değmez hayaaaat!!haydi eller..!!" kıvamına sokabilecğini bilen yaradanın zekasına hayranlığımı belirtip,anlaşıldığı üzere -turn back to the beybi face- arzulu yalakalığımla sokak magandası ruhlu tanrıya eyvallah diyorum.