seni görmek ister her bahtı kara

ankaradayım..bir hafta oluyor neredeyse..ablamın evi tepede bir yerde olduğu için öle ha dedim mi aman ben bi kızılaya iniyorum,yok anam ankamall'e bi gidiverem de beğendiğim elbiseyi alıp geliverem gibi sözler sarfedemiyorum..oturdum oturduğum yerde,zaten izmirde homini gırtlak yiyişlerimin sonunda bir 5 kilo almışım üzerinize afiyet,diyet ve sporla vermeye çalişiyorum..geri kalan vaktim kitap okurken sızmak ve film seyretmekle geçiyor..aslında kıskanılabilecek bir tatil..hıhı evet..
ankara ile izmiri aslında kıyaslamak istemiyorum ama ne zaman dışarı çıksam bunu yaptığımı fark ettim..bi kere havası daha kuru,geldiğimde üzerimde ki o kuş hafifliği kalktı resmen, ilk günler koltuğa yapışık yaşadım..bir iki gün sonra ablamın iş yerine ziyarete gidicem..ablam dedi işte yakın bir durakta iniceksin falan sonra bulursun...ablamda rekabet kurumunda çalişiyor ki yanında rtük olsun devlet planlama olsun afilli binalar bulunuyor..daha öncede önünden geçmişliğim var ama araba ile gidildiği için saymıyorum..neyse ben o gün çıktım durağa gittim..ablamın lojmanlarının olduğu semt biraz sosyetik bir semt olduğundan belediye otobüsü taneylen yolluyor,otobüs kafasına göre bir saate falan lütfederek geçiyor yani..otobüs geldi ben şöföre sordum emin olmak adına "rekabet kurumunun ordan geçiyor mu?"..şöför yüzüme bakıp "bilmiyorum "dedi..ben nasıl yav önünden geçiyorsunuz falan derken en öndeki teyze geçiyor ever dedi sertçene ki otobüsü beklettiğim için azcık huysuz olduğunu anlıycak kadar insan sarrafı oldum çok şükür..iyi dedim bindim..ego kartı adında bişey ile biniliyor otobüse,tabi bende yok..ablamda hiç vermedi..bende tabi her izmirli gibi cüzdana sarıldım bozuk paraları çıkarırken şöförün tip tip bakışlarını gördüm..sonra şöyle bi diyalog yaşandı ben,bişey bilmeyen şöför ve huysuz teyze arasında;

hatun:şey..para verilmiyor mu?
b.ş:yok
h:ben de yokta karttan..ben para verilir diye şey ettim..
b.ş:....
h:izmirden geldim de ben...ehehhe
b.ş:....
h:ne yapsak..
b.ş:halk otobüsü değil bu belediye otobüsü para geçmez
h.teyze:ykm ye daha var birinden bulursun kart
h:ne ykm si?
h.teyze:ykm de iniceksin ya
h:yok..rekabet kurumu..o..
h.teyze:ben öle anladım(baş pencereye çevrilir)
h:.....
b.ş:....
h.t:....

gelen başka bir erkek yolcudan kart basmasını rica ettim,2 milyon verdim..kalan parayı da istemedim ama o yolcuda tek kelime etmedi bu işlemler oluren..kendimi sürekli sırıtan iyi günler diyen şebelek ruhlu bir hatun gibi hissetmeye başladım..gittim yerime oturdum..bişey bilmeyen şöför bana iniceğim durağı söledi(!)
ve indim.

şimdi soğuk ankara insanı..ben gerçekten fazla sıcak kaldığımın farkındayım,apartmana girdiğimde iyi günler diliyorum sürekli insanlar irkilip öle karşılık veriyolar..ama yiğidi öldürüp hakkını yemessek ankarada bayıldığım bir alışkanlıktanda söz etmek istiyorum..
bence medeniyetin çok büyük bir göstergesi olan "otobüs sırası"..
izmir'de alsancakta bir kaç durakta sıraya girildiğini görmüştüm ama genelde kimse sıra mıra dinlemez..kapının önünde 5 sıra meydana gelir hep..metroda inenlere öncelik de tanındığını hiç görmedim ben..izmir halkı egeliliğin verdi o telaşlılık ile bence sürekli bir telaş içindeler..ankara insanında bu yok..en büyük kanıtım metronun yüyüyen merdivenleridir..izmirde beklemeyi sağ taraftan yaparız ki daha kurtlu olan diğer kesim soldan yürüyen merdivende yürüyebilsin..ankarada yok öle bişi..kimsenin acelesi falan yok..millet yayıla yayıla gidiyor merdivenlerden..hızlı yürüyen insana da rastlamadım..öle bir memleket..ama otobüs sırası alışkanlığını nasıl edinmişler bilmiyorum ama çok süper bişi azizim..bi kere en fazla bekleyen otobüse önce binme ve oturma hakkı kazanıyor..kimse kuralı bozmuyor,insanlar medeni bir şekilde sıralarında duruyolar,öle kaynak falan da yapılmıyor yani lisedeki gibi zira benim gözlemim her sırada açık göz bir amca mutlaka var.."hoop birader sıra burda" cümlesi çok sık olmasa da duyulabiliyor..olsun,insanların bu duyarlılığı benim gözleirmi yaşarttı geçen gün..zira bir otobüs sırasının en önündeydim..benden mutlusu yoktu valla..bir sıranın en önünde olmak ve arkamdaki onca insana bakarak kitleleriin önderi pozisyonumla otobüs beklerken kendimi gaza getirdim salak saçma hayallerle..aklıma izmir geldi,otobüste yer verilmeyince yaşının büyüklüğünden dem vurup çeneyi açan teyzelerin,kapı benim önümde durduğunda(hep benim önümde durur)ayağım havada olmasına karşın beni bir kalça haraketi ile sağa savruran kuvvetlerini anımsadım iç geçirerek,ki ben hiç de çıtıpıtı bir kız değilim teyze yarı boyumda falan ama o eski toprak gücü yok mu,bence bütün teyzeler bizden daha dayanıklı..sol kalçamda morluk oldu bir gün o kadar söliyim..

böyleyken böle,ankara hava olarak da,insan olarak da soğuk ve kuru bir etki bıraktı ama daha medeni ve sakin...izmir sıcak,nemli,hafif havası ve insaları ile gülümsememi saklamak zorunda kalmıycağım bir memleket..basılan ayaklarım,moraran kalçalarım falan,değer lan!izmir güzel valla..yeah beybi!