ben nasıl büyük adam olucam

ne zamandır yazmıyorum biliyorum ama hayatımda yerinde durmuyor takdir edersiniz ki...sürekli birşeylere karar vermek..zevkle mantık arasında gidip gelmek..sonunda yine birşeylere karar vermek..arada dünya dertleri;okuldu,devamsızlıktı,sorumluluktu,insanlığın haliydi,bireysel halimdi düşünüp tasalanmak..sonra yine bir şekilde bişeylere karar vermek zorunda kalmak...

çok düşünüyorum..çok ince eleyip sık dokuyorum(bu lafa da nasıl tavımdır)..ilerde büyük bir kadın olsam mı diye düşünürken,aslında çoğu zaman bunu istemediğimi de farkediyorum..geçen arkadaş ile konuşuyorduk sonra şöyle takkeyi önüme koyup düşündüm yalnız kalınca...sanırım bana göre değil..lider olmak,birşeyler başarmak çekici evet..ama ben karar vermekten haz etmiyorum arkadaş..doğrusu bu!

çünkü o kadar çok bakış açım varki şurda açıklasam herkesin dibi düşer.o kadar yani..gerçek hayatta bunların 4-5 ni dile getiriyosam kaldı geriye 996 tane pencere...ben öneri vermek için gelmişim şu dünyaya..fikir üretmek için...sorunu bulup çare üretmek için...bakış açılarımla dünyaya bakıp "sayın başkan o konuda böle yaparsanız böle,şöle yaparsanız şöle olur..en doğru yol budur..eh hadi bana eyvallah"..diycek en kral insanım ben...sahne arkası zırvalığı değil bu.. karar verenin gözü olmak,danıştığı insan olmak daha güzel geliyor bana..yoksa parada,pulda,şöhrette gözüm yok efendiler...

gazzeyi bombala sen,öldür çocukları...biraz daha iktidarda kalıyim diye insanlığından çık...sonra karar veren insanım diye dolaş ortalıklarda..acı olan bu kararların fikirlerini öne süren,tavsiye eden,bakış açısında sürekli kendini aşan,hatta o kadar ki insanlığından taşan insanların olması...belki de o yüzden herkesin kör olası geliyor artık..ben şurda kendi hayatım hakkında karar alırken 3-5 insaınn hayatını düşünüp deliriyorum...gözünü kırpmadan onca insanın hayatını alacak kararlar nasıl çıkyor insan beyninden..bendeki de insan beyni değil mi...bu yazıyı okuyan insanda da var bak beyin...yanlış insanlar mı karar veriyor..yanlış insanlar mı fikir üretiyor..ya da en başa dönüp bir insan nasıl bu hale geliyor..kim getiriyor..hayır bu dünya bir sürü savaş görmüş,çoğu kez insanlığından çıkmış,özgürlük adına insanlar katledilmiş,büyük devletlerin gazına gelip nüfusumuzu çok gösterelim diye soykırımlar yapılmış,bir nazi vahşetini bile yaşamış,insanların etinden tırnağından bile yararlanıp soykırım masraflarını finanse etmiş!!hani insanın aklını alan olaylar bunlar..bir allahın kulu da dönüp bakmamış mı aynaya,yada bakarken düşünmemiş mi..kendinde suç aramamış mı?bize ne ki demeyin..inanın bana sorunu oturup üşenmeden saatlerce düşününce ve ortaya çıkış aşamalarını sıralayınca bianda mal gibi "aaha ben!" diye kala kalıyosunuz koltuğun üstünde..yanlışı aslında karar vermekten çekinen iyi insanlar yapıyor..aynayı çevirip neden kendi yüzümüze bakmıyoruz da,parmağımızı doğrultup suçluyoruz insanları..şimdi şurda başımın üstünde duran çatımla,her gün genişleyen doymak bilmez midemle,evimde tv den seyredip seyredip(itiraf ediyim çok üzüldüğümden değiştiriyorum kanalları bazen) vah vah diyip vicdanımı rahatalatıp,ertesi gün en büyük derdimin cuma da makale sunucam olması beni iyi bir insan mı yapıyor...demezler mi madem öle gel al kararları..madem öle bişeyler yap..tabi bunu bir tek bana demezler...iyi insanlar kötü insanlardan sayıca çok çok fazla değil mi? fazla azizim kim ne derse desin!..cesaret nerde?? yok!!

neden?

çünkü dertsiz başları seviyoruz..o kadar bireyci olduk ki.. o kadar yalnızlaştık ki böylece..benim için değerli olan insan sayısı sadece çevremle sınırlı kalınca kendimi kümese hapsedilmiş gibi hissediyorum,kimse hissetmiyor mu?

her seferinde bu oluyor sonra ben derin nefes alıp zihnime dalıyorum,felsefe yapıyorum..fikir üretiyorum..nasıl da boş geliyor şimdi..sonunda da hep kendime küfrediyorum..bir bok olmaz benden..