Eşşek gözlerim vs Facebook

Şu günlerde nereye gitsem, hangi sokaktan geçsem, hangi kafeye otursam, hangi en olmadık büfecide ekmek arası dürüm yesem hep aynı manzara, fotoğraf çekilen insanlar. Bunda ne kötülük var diye düşünmek istedim önce, sen fotojenik değilsin diye gülümseyebilen insanlara çemkirmeye hakkın yok eşşek sıpası dedim ama kazın ayağı öyle değil işte. Fotoğraf çekilen her insanın gözlerinde bunu ölümsüzleşen bir anı olarak saklamak değilde bir an önce facebook'ta paylaşmak isteyen o deli ışıltıyı görüyorum. O deli ışıltı beni korkutuyor işte. Çünkü ben o ışıltıyı hayal aleminde oradan oraya vurup sonra da sanki dramatik bir film sahnesinde önemli bir sahneyi oynuyormuşçasına aynada gözlerimin içine baktığım zaman görüyorum. Ben o ışıltıyı aslında yaşamadığım bir anı yaşadığımı hayal ederken görüyorum. Ne mutlu bana ki hayal aleminde dünyanın en güzel, en zeki, en iyi , en zengin, en en en kadını ben dahi olsam asla gerçek hayatta hissettiğim "yaşıyorum, aman tanrım yaşıyoruum" duygusundan vazgeçmedim. Yaşamak öyle ya da böyle olduğun gibiyken ve nasıl değişeceğini bilemediğin için güzel. İnsanlar artık deliler gibi eğlenmeseler de bunu yansıtan fotoğraflarını başka insanlara göstererek kendilerine yaşamadıkları bir dünya kuruyorlar ve gitgide bu dünya onların habitatları olmaya başlıyor. Hatta sanki Facebook her defasında gerçek dünyadan daha fazla bakire duyguyu kurban eden ve milyonlarca müridi olan bir tanrı. Sosyal medya aldı başını gitti bunu zaten görüyoruz ki bu konuda hiç bir sıkıntım yok, ben sadece gerçek hayatın içinde gözlerinde o ışıltıyla yaşayan mutsuz insanların facebook'taki mutlu halleriyle yarışarak, neden birbirlerinden daha mutlu olmaya çalışıyorlar onu anlamıyorum. En mutlu olan, en çılgın yaşayan cennete mi gidiyor? Ben kahve kokusunun sardığı ortamda, fonda güzel bir müzik mırıldanırken süper hoş bir sohbetin ortasında gözlerine baktığım kişinin telefonunda facebookuna bakmasını hala sindiremiyorum azizim. Tamam belki orası bir kebapçıydı, tamam belki acılı adanın üstüne künefe bekliyorduk ve müzikte berbattı ama ortada bir gerçek varsa o da benim kocaman endilşeli, eşşek gözlerimdi ve bugün yenildi.